20-04-14 - Las Vegas - Brussel + nabeschouwing


We vliegen dezelfde route als tijdens de heenvlucht, dus ook met United van Las Vegas naar Chicago en vervolgens met Air Canada, via Montréal naar Brussel.

21/04/14 06:20 - 11:56 Las Vegas (LAS) - Chicago (ORD)         UA432    A320
--> Flying time : 3u35
21/04/14 13:05 - 16:10 Chicago (ORD) - Montréal (YUL)       UA8308    Embraer 175
--> Flying time : 2u05
21/04/14 19:45 - 08:35 Montréal (YUL) - Brussel (BRU)      UA8612    A330-300
--> Flying time :6u50

We moeten ontiegelijk vroeg uit de veren (3u30) opdat we om 4u00 de hotelshuttle naar de luchthaven zouden kunnen nemen.  Hiervoor moeten we opnieuw door het casino van het hotel en merkwaardig toch hoe er hier geen onderscheid gemaakt wordt tussen dag en nacht.  Dezelfde hopeloze gevallen die de avond voordien hoopten op de jackpot hangen nog altijd, inmiddels half verdoofd, aan de slotmachines of jackpots.  Bizarre wereld...

Na een ontbijt op de luchthaven vertrekken we precies op tijd richting Chicago.  Die binnenlandse vlucht is eigenlijk degene waar we altijd het meest tegenop zien : vrij lang in een vrij klein vliegtuig met relatief weinig beenruimte.
Dan valt die tweede vlucht met de Embraer 175 daartegenover prima mee : een klein vliegtuig (2 - gang - 2) maar met uitzonderlijk veel beenruimte en bijzonder comfortabele stoelen.
Ook die komt precies op tijd aan in Montréal.  Hier moeten we, zelfs in transit, door de Canadese douane (bagage gaat rechtstreeks naar Brussel).
We hebben heel wat tijd in Montréal en nemen een bijzonder lekkere lunch in de U-bar.  Er is ook gratis én onbeperkt internet op de luchthaven zodat de mails kunnen gecheckt worden.
De wachttijd is snel om en we vertrekken opnieuw precies op tijd richting Brussel.  Ook dus weer met die comfortabele A330-300 van Air Canada.
Na het avondeten (waarna het afruimen heel lang op zich laat wachten) kunnen we toch een paar uurtjes slapen.  Die slaap wordt wel voortdurend onderbroken door mededelingen van de piloot betreffende een turbulentiezone waar we door vliegen.  Het is wel vrij hevige turbulentie en het vliegtuig krijgt enkele serieuze schokken te verduren.  Andermaal roept de piloot himself om dat het belangrijk is dat de veiligheidsgordels vast blijven, dat de toiletten buiten gebruik zijn en dat de bemanning de service onderbreekt, dit voor 15 minuten.  Er komt daarna nog een "verlenging" van 30 minuten, waarbij het vliegtuig op bepaalde ogenblikken kraakt in al zijn voegen.  Sterk materiaal toch die vliegtuigen...
Na die enkele hazenslaapjes is het al tijd voor het ontbijt en we landen, zoals voorzien, om 08u35 in Brussel.

We nemen de trein richting Gent en daar komt onze buurman ("beter een goede buurman dan een verre vriend") ons ophalen.  We zijn tenslotte om 11u thuis.

Samenvatting van deze reis
Een reis naar het Zuidwesten zoals we die nu al enkele keren gedaan hebben vergt een goede voorbereiding vermits we dagelijks zaken opzoeken die niet in elke reisgids staan.
We hebben ondertussen al enkele goede contacten opgebouwd in de VS met mensen die dezelfde passie als wij hebben, nl. op zo goed als onbetreden paden zoeken naar pareltjes van natuurschoon en/of cultureel erfgoed.
Met hen communiceren we dan ook druk in de weken vóór vertrek.  Bedankt Bill, Joe, Adam en Fiamma voor de vele tips die we met jullie mogen delen. Daarnaast vinden we ook veel info op Duitse fora.

Maar dé tip voor deze reis kregen we van Ivon : de White Domes (straks meer hierover).  Dus, Ivon, nogmaals een dikke "merci" ;-).

De natuurpracht van de ganse regio zoals we die in december gezien hebben valt eigenlijk niet te evenaren en daarom hebben we ons dan ook op andere zaken geconcentreerd.  In de Nationale Parken die we nu aandeden (Zion, Arches en Canyonlands) zochten we de delen op waar slechts heel weinig toeristen komen, maar die toch heel mooi zijn : Kolob Canyon (Zion), Klondike Bluffs (Arches) en The Needles (Canyonlands).

Met uitzondering van 1 voormiddag in Moab hebben we opnieuw ontzettend veel geluk gehad met het weer.  Meestal staalblauwe, wolkeloze lucht en ideale temperaturen om de vrij lange wandelingen te doen (alhoewel het enkele dagen wel net op de warmtegrens was).  Jammer wel dat we in de Bisti Badlands geen volle zon hadden, dit had de dag ongetwijfeld nog mooier gemaakt.

Betreffende de hotels : die waren allemaal, zonder uitzondering, ok.

Voor het eerst tijdens onze reizen hebben we ook uitgebreid kennis gemaakt met mensen die dezelfde Zuidwest-passie delen : Wim en Lydia (Nederland) en Wolfgang (Duitsland).  We hebben (nog steeds) heel goede contacten gehad met alle drie en zijn na de Valley of Dreams en King of Wings ook 's avonds in Farmington nog gezellig samen gaan eten.
Het was een heel fijne ervaring om met dergelijke mensen die afgelegen gebieden te gaan verkennen. 

De blog zo uitgebreid bijhouden zoals we in het verleden deden, bleek nu een zo goed als onmogelijke taak door het late uur dat we telkens in het hotel waren én door de geleverde fysieke inspanningen overdag.  Het is niet evident om na een hike van 20km door zand, over rotsen en in de warmte nog een verhaal te schrijven, foto's uit te zoeken en ook nog eens van een zalige douche en avondeten te genieten én op tijd in bed te liggen.  In de toekomst zullen de blogs dan ook verder op die manier gebeuren : tijdens de reis zelf vooral geschreven tekst (omdat ik vind dat dit een veel concreter en realistischer beeld geeft dan na de reis) en de foto's / video's na thuiskomst.
We wensen alvast iedere bezoeker te bedanken voor het trouw lezen en/of consulteren van de blog en we hopen dat die voor de ene een inspiratiebron kan zijn en voor de andere misschien het oproepen van herinneringen aan vroeger gedane reizen.  Of zelfs misschien gewoon om de wereld een beetje te ontdekken van achter de computer/tablet.  Niet iedereen is immers in staat om, om welke reden dan ook, de fysiek soms vrij zware reizen te ondernemen zoals wij die de laatste jaren doen.
Bedankt ook voor de vele reacties via het Alles Amerika Forum, Forum Discover America, e-mail, berichten op de blog en/of Facebook.  Deze geven ons telkens opnieuw de energie om 's avonds nog achter de laptop te gaan zitten.

De video's van de DJI zullen waarschijnlijk door mijn zoon verwerkt worden in een aparte video zoals hij ook deed voor de decemberreis (Trailer Wild Utah from Above en Wild Utah from Above).
Foto's van deze, én vorige reizen, zijn ook te zien op Flickr en de video's op het Youtube-kanaal  Kalaman Films.

Tenslotte : deze reis was (andermaal?) bijna een aaneenschakeling van hoogtepunten en het is dan ook niet makkelijk om een top-3 samen te stellen, maar we hebben het toch geprobeerd (al is die niet van ons beiden gelijk) :

Mijn zoon                                                         Ikzelf
1. Broken Bow Arch                                          1. Water Canyon + White Domes
2. Water Canyon + White Domes                      2.  Broken Bow Arch
3. Coyote Gulch                                               3. Coyote Gulch

Reden dat de Coyote Gulch niet op 1 staat is het feit dat men bij Water Canyon en Broken Bow Arch een hike doet die onophoudelijk mooi is, voor een fysiek minder zware inspanning dan bij de Coyote Gulch.  Bovendien heeft men in die laatste ook stukken die eigenlijk niet echt boeiend zijn en waar men behoorlijk tempo moet maken om op tijd terug bij de auto te zijn.  Dat doet uiteraard niets af van de algehele schoonheid van deze hike, maar zorgt er wel voor dat wij hem pas op 3 zetten.

Maar eigenlijk doen we hiermee én Kolob Canyon én Moon House Ruin én Valley of Dreams én...én...én...én...onrecht aan, want allemaal hadden ze wel iets om meerdere keren "wauw" te roepen.

Tot een volgende reis, tot in Seattle (vanaf 30 juni).
Gelieve tevens te noteren dat elke blog ook een andere webadres heeft, dat betekent dus dat er telkens opnieuw, per blog, dient ingeschreven te worden op de mailinglist.


2 opmerkingen:

Katrien zei

Wat een prachtige reis hebben jullie weer gemaakt zeg! Ik kijk al uit naar alle foto's. Waar haal jij trouwens de tijd vandaan om zoveel op reis te gaan, je foto's van de ene reis te sorteren en blog updaten en tegelijkertijd de volgende reis voorbereiden? Knap hoor!
Groeten van een bijna-buur uit Lokeren :)

kalaman zei

It's all about time management, Katrien :-)