10-04-14 - Escalante - Scenic 12 - Moki Hill - Lower Calf Creek Falls - Scenic 24 - Hanksville



Initieel stond Zebra Canyon op het programma voor vandaag, maar omdat men ons bij de BLM eerder deze week vertelde dat er zo veel water in de canyon staat, hebben we die maar geschrapt.

Bij het verlaten van Escalante, richting Boulder, vindt men sinds kort op de linkerkant een nieuw 'visitor' center betreffende de Hole in the Rock Road.
Het heeft mij altijd bijzonder geïntrigeerd hoe men meer dan 100 jaar geleden, met de beperkte middelen, dergelijk huzarenstuk heeft kunnen verwezenlijken.  Daarom wilden we hier wel eens binnenlopen.  Nou, dat "binnenlopen" heeft meer dan een uur geduurd.  Gewoon omdat we daar verwelkomd werden als waren we al jaren beste vrienden.  Op het terras zat een vrouw te breien en een man gitaar te spelen.  Zij zijn de verantwoordelijken voor het nieuwe Hole-in-the-Rock-center.  Maar wát een sympathieke mensen.  Beiden zijn gepensioneerde medewerkers van de BLM en kennen echt alles van de streek.
Men vindt er heel wat informatieborden over hoe de Mormoonse expeditie, via de Hole in the Rock Road (die er toen uiteraard nog niet was), tot in Bluff.











We hebben een video bekeken van 15min betreffende de HITR road en het grootste huzarenstuk van al : een opening in de rotsen maken en dan hun karren en paarden naar beneden laten over een afstand van 1,6 mijl, over een hoogteverschil van liefst 610 meter tot bij de Colorado River.
Daarna zijn we nog heel lang blijven babbelen (ondertussen was er nog een andere man bijgekomen) en als we wilden vertrekken schudden ze ons zelfs de hand en werd het een "see you soon"... Maar...ze hadden nog een toetje : hun hond kon zingen.  Tja...maar nee hoor, zodra de man zijn mondharmonica bovenhaalde en hij aan de hond vroeg of hij wilde zingen begon hij zowaar mee te doen met de harmonica.



Onwaarschijnlijk vriendelijke mensen en een goede raad aan iedereen die er in de buurt is : loop er eens binnen, er is een schat aan informatie te vinden en er staat tevens een nagelnieuw, kraaknet toiletgebouw.  Een absolute aanrader!

Dan werd het hoog tijd om één van de mooiste Scenic Roads in de VS (en de hele wereld) aan te vatten, de UT-12.  We zijn hier nu al meerdere keren langs gereden, maar toch blijft het telkens weer met open ogen kijken hoe dat zwarte asfalt zich door die machtige natuur slingert.



--> onderstaande video's worden aan 1,5x de werkelijke snelheid weergegeven <--

Kort voorbij dit bekende uitzichtpunt slaan we een dirt road in richting Moki Hill.  Daar liggen honderden Moki Marbles in diverse afmetingen en kleuren.
Deze dirt road is, zo mogelijk, nóg mooier dan de Scenic 12.



Als we bij de trailhead komen (niet aangeduid) blijkt dat ik alleen de 4 km zal mogen afstappen, mijn zoon heeft immers deze keer niet zo veel zin om "naar ronde stenen te gaan kijken"...
Ik trek er dus alleen op uit en weeral...pffff...niets anders dan diep zand.  En ook weeral...pffff...die warmte.  Nóg warmer mag het echt niet meer worden of alle volgende hikes worden eerder kalvarietochten...
Na zowat een uur stappen kom ik bij Moki Hill, die overigens ook bereikbaar is via Zebra Slot Canyon.
Merkwaardig toch hoe perfect rond die stenen zijn.  Precies als werden ze allemaal machinaal gemaakt.
Ze zijn ook bijzonder zwaar omdat ze een zeer hoog metaalgehalte bevatten.
Dergelijke Moki Marbles werden ook ontdekt op Mars en dit deed de onderzoekers besluiten dat er ooit water geweest is op de rode planeet.



De ganse omgeving hier staat vol met rotsen in alle mogelijke vormen en kleuren.










Na zowat 3 uur ben ik terug bij de auto terwijl mijn zoon zich een beetje beziggehouden heeft met het vliegen met de DJI.

Ondertussen heb ik er weer 4 km diep zand op zitten en dat laat zich toch stilaan gevoelen. Niet zozeer de afstanden die we de laatste dagen gelopen  hebben, maar veeleer de combinatie diep zand / temperatuur.
Na de overtollige kilo's zand uit de schoenen en kousen geklopt te hebben en na het terug op peil brengen van het vochtgehalte van het lichaam vertrekken we opnieuw via deze heel mooie dirt road richting UT-12 en naar onze volgende, de trailhead voor de Lower Calf Creek Falls.






De Lower Calf Creek Falls Trail is een heel populaire hike van 6 mijl / 9,6 km.   De parking staat behoorlijk vol als we er aankomen.  We vullen eerst een permit in, steken 5$ in de enveloppe en nemen eerst nog onze lunch op een picknicktafel in de schaduw.


Bij het begin van de trail kan men een foldertje nemen (gratis) met nuttige uitleg over de trail.
Er staan in totaal ook 14 genummerde paaltjes langs het pad en daar krijgt men in de brochure telkens wat uitleg over.  Heel nuttig.



We hadden gedacht om dat varkentje eens snel te wassen, maar o wee, viel dat tegen zeg!  Die 9,6 km bestaan gewoon voor de volle 100% uit...diep,  los zand...pfff.  Dit, in combinatie met een temperatuur die inmiddels tot 30 graden is opgelopen, maakt van deze hike niet bepaald "a walk in the park".  We lopen bovendien ook bijna voortdurend in de zon.  Maar...nu het positieve : wát een scenery gedurende de volledige hike!  Iemand die al de UT-12 gereden heeft zal wel begrijpen wat we bedoelen.  Maar in plaats van met de wagen bóven die machtige canyons te rijden, lopen wij er nu middenin.  En dat is oogverblindend met de fel gekleurde rotsen, in combinatie met de ontluikende, fris groene, bomen en een kabbelend riviertje waar we nu en dan vrij dicht langslopen.
Dat kabbelend riviertje die over miljoenen jaren tijd die machtige canyon gevormd heeft.











We zien ook pictoglyphen...




...en voorraadkamers van de oorspronkelijke bewoners, de Fremont Culture (in de jaren 700-1300).  Ofwel zag de canyon er toen helemaal anders uit, ofwel is het ons een raadsel hoe men daar, hoog boven in de verticale rotswand, aan zijn voorraad kon komen...






En dan ineens voelen we de temperatuur merkelijk zakken, hoewel we nog niet direct iets zien.  Maar nog een flauwe bocht verder zien we plots de Lower Calf Creek Falls.  En die zijn van een bijzondere schoonheid, bovendien op een plaats die men helemaal niet verwacht.  Als men over de UT-12 rijdt ziet men enkel maar rotsen, zo ver het oog reiken kan.  Hoe kan er hier dan ineens zo'n mooie waterval zijn.  Alhoewel niet van dezelfde schoonheid, doet het ons toch een beetje denken aan de Havasu Falls in de Grand Canyon.  Een waterval die een groene schijn achterlaat op de rotsen en zich beneden in een mooi gekleurd meertje stort.  Heel mooi, en de 1,5u zandtocht is al direct vergeten.  De schoenen en kousen gaan uit en we koelen onze voeten af in het mooie meertje.  Lang kunnen we daar alvast niet in blijven want het water is ijs-ijs-koud.  En toch zijn er een paar dapperen die er, enkele seconden, in zwemmen...brrr...
Het is hier gewoon prachtig en precies een oase in de woestijn.  We blijven hier dan ook bijna een uur, al bijna vergetend dat we nog eens 4,8 km terug moeten.





De terugweg gaat toch wel iets makkelijker, ook al omdat de zon op vele plaatsen achter de heel hoge canyonwanden verdwenen is.  Als we bij de auto komen blijkt de temperatuur nog altijd 30 graden te zijn.
Na ons wat opgefrist te hebben vertrekken we opnieuw via de machtige Scenic 12 naar een volgende stop : Balancing Rock in Boulder.



Bijzonder merkwaardig om zien hoe die "hoed", voorlopig, nog op die smalle rotspunt kan blijven liggen.



We vervolgen de UT-12 en stoppen bij diverse uitzichtpunten.







We klimmen hoger en hoger tot 9.600ft of 2.926m.  Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat er hier nog heel wat sneeuw ligt.



We zijn hier nu al ettelijke keren langsgereden, maar toch kunnen we het niet nalaten om nog eens bij zowat View Point te stoppen.




We gaan in dalende lijn naar een volgende Scenic Byway : de UT-24.  En het kruispunt hiervan ligt heel dicht bij Capitol Reef National Park.
De late namiddagzon zet de rotsen van het park zowat in vuur en vlam.  Wat is het mooi om hier op dit moment van de dag langs te rijden.
Eens voorbij Capitol Reef verandert het landschap geleidelijk in een soort maanlandschap : geen gekleurde rotsen meer, maar precies allemaal bergen van as en kolengruis.  Precies hetzelfde zoals bij de Smoky Mountain Road nabij Page.



Het was de bedoeling om nog langs de Factory Butte te rijden, maar we zijn weer overal zo lang blijven "plakken" dat we dat maar verschuiven naar morgen.

We komen tenslotte om 19u aan bij het hotel en gaan, zoals telkens als we hier zijn, bij The Slickrock Grill de "fall-of-the-bone-ribs" eten.  Heerlijk... maar die douche daarna was nóg heerlijker...

Opnieuw een fantastische dag met als absoluut positieve verrassing de hike naar Lower Calf Creek Falls.  Ok, we moesten er wel iets voor over hebben, maar de beloning, zowel tijdens als op het einde, van de hike maakten alles goed.  Een absolute aanrader!


Het weer : zonovergoten dag, 25-30°C

Overnachting in Whispering Sands
Aantal km gereden : 196

1 opmerking:

Anoniem zei

Wat een prachtige foto's zeg .
Leuk om dit reisverslag te volgen.

Marjololein