07-04-04 - Kanab - Cottonwood Canyon Road - Escalante




Als we Kanab buiten rijden stoppen we nog eens bij het BLM-kantoor om te informeren naar de toestand van de Cottonwood Canyon Road.  Die hebben we in het verleden al 3x gepland maar nog nooit kunnen rijden.  Er was altijd wel iets : ondergrondse bron die een deel van wegdek weggespoeld had, rock slide, sneeuw...
Eigenlijk hadden we de laatste week de road conditions goed in de gaten gehouden en we verwachtten dan ook geen problemen voor vandaag.  En zo bleek ook : de rangers gaven ons volledig groen licht.  CCR here we come...at last...

Maar eerst rijden we nog eens, via een zijweg (dirt road) van de US-89  naar de Paria Movie Set.



--> onderstaande video's worden aan 1,5x de werkelijke snelheid weergegeven <--




Er werd hier een volledig stadje nagebouwd en er werden heel wat films opgenomen.  De laatste dateert uit 1976, The Outlaw Josey Wales met oa Clint Eastwood.  In september 1988 werden alle houten weggespoeld tijdens een overstroming.  Met dank aan heel wat enthousiaste vrijwilligers werd echter alles terug opgebouwd tot vandalen op 25 augustus 2006 alles lieten afbranden.  Momenteel zijn er geen plannen meer om het terug op te bouwen.
Maar naast de vroegere movieset is vooral de omgeving hier de moeite waard om de korte omweg te maken.




Er woonden hier tussen 1871 tot 1912 een groep Mormoonse settlers.  Toen heette de plaats de Pahreah Townsite. Het enige wat eigenlijk nog aan deze tijd doet herinneren is het kerkhof, iets verderop.



De BLM heeft samen met de nakomelingen van die bewoners het kerkhofje opgeknapt en tevens grafstenen geplaatst. Men kan er de namen en geboorte/sterf-datum lezen van de meeste bewoners.  Merkwaardig om zien dat er eigenlijk maar 3 families waren maar, vooral, hoe jong de meesten gestorven zijn.  Het waren hier dan ook bijzonder harde levensomstandigheden.




We rijden nog een stukje verder...





...maar omdat dit eigenlijk niet direct op de planning stond maken we op een bepaald moment rechtsomkeer.




Het is immers hoog tijd om te vertrekken richting Cottonwood Canyon Road, maar eerst nog een heel korte stop bij de Rimrocks/Hoodoo Forest.  Daarvoor parkeren we langs de US-89, rechtover de afslag naar het Paria BLM-Ranger station.  We gaan de cattle-gate door en lopen enkele honderden meter richting Long Neck Hoodoo.  Er zijn hier 3 valleien en men moet de uiterst rechtse nemen.  We zien echter al snel dat we hier veel te veel tijd zullen "verliezen" en besluiten om niet tot helemaal bij de hoodoos te gaan.  Die zullen we immers ook kunnen zien (van bovenaf dan) van het uitzichtpunt langs de Cottonwood Canyon Road.  We nemen wel nog enkele foto's van de hier aanwezige hoodoos.








Een eerste echte stop op de planning voor vandaag hebben we voorzien bij The Rimrocks.  Dat zijn dus eigenlijk de buren (aan de westkant) van de bekende Toadstool Hoodoo.  Die laatste is heel makkelijk te bereiken via de US-89, maar de eigenlijke Rimrocks (of Hoodoo forest) is een ander paar mouwen. 
We laten onze auto staan aan de kant van de CCR.  Er is hier nergens een aanduiding waar we de hike moeten beginnen en dus ook geen parking, maar we hebben de juiste gps-coördinaten en lopen dan ook zo, door open veld, naar de rim toe.  Hier is het wel goed uitkijken dat we niet op de overhangende rotsen gaan staan, want als die afbreken donderen we de dieperik in.  We zien de hoodoos beneden ons liggen en zien ook een pad om er naar toe te gaan.






Long Neck Hoodoo vanaf de Rim gezien.


Van hieruit hebben we ook een heel mooi uitzicht over de wijde omgeving.



Vermits het echter al vrij laat geworden is en we nog één en ander gepland hebben langs de CCR besluiten we om niet naar beneden te gaan, maar wél om "James" in te schakelen...de DJI wordt in stelling gebracht.  Op die manier worden ons ettelijke zweetdruppels bespaard want het is inmiddels behoorlijk warm geworden.



Zo, dat is geklaard en we kunnen verder langs de Cottonwood Canyon Road naar het volgende : de Brigham Plains Road.



De Brigham Plains Road is een bijzonder steile én slechte dirt road die via een aantal haarspeldbochten omhoog slingert.  Onze Chevrolet Equinox haalt alles uit de kast maar geeft geen krimp.



We komen zonder problemen boven en draaien hier.  We eten onze lunch met een fenomenaal uitzicht op oa Yellow Rock.




Het afdalen van zo'n slechte weg is echter nog meer uitkijken omdat men de auto heel wat minder onder controle heeft.  Bovendien wil ik ook wel nog wat van de uitzichten genieten.  Opnieuw echter geen enkel probleem voor onze Chevy.



Als we terug op de CCR komen dan is het maar enkele honderden meter vooraleer we bij het volgende punt komen : Yellow Rock.

We beginnen aan de hike rond 15u45 en het begin is ook het moeilijkste : we moeten gedurende enkele honderden meter een helling van 45 graden (!) overwinnen.  De zon brandt inmiddels ongenadig hard (zo warm hebben we het nog nooit gehad in april in het Zuidwesten) en de beklimming is dan ook een helletocht.  Zand, rotsen, 45 graden hellingsgraad én een voortdurend (nergens schaduw) brandende zon op onze rug.


Na wat drankpauzes bereiken we tenslotte de top van waar we Yellow Rock heel mooi zien liggen.


Mijn zoon houdt het hier echter voor bekeken en nestelt zich tegen een rots in de schaduw, genietend van het uitzicht.
En dan...tja...er moet zich toch iemand  opofferen om Yellow Rock te bedwingen.  Ik ga dus alleen verder helemaal tot boven op de top.  Wat een mooie gekleurde rotsen ziet men hier.  En helemaal boven ook nog eens een fenomenaal 360° uitzicht op de omgeving.



Ik loop hier vrij lang rond en neem heel wat foto's van de gekleurde rotsen en omgeving.




















Het afdalen van die 45°-helling gaat verbazend vlot al zijn er wel bepaalde stukken waar we meer naar beneden schuiven/glijden dan stappen.  De goede zolen van onze schoenen bewijzen hun nut, want anders is het daar één glijpartij.  En dan is men wel héél snel beneden...

Het is inmiddels bloedheet geworden als we opnieuw bij de auto zijn.  De thermometer geeft 25°, maar wel in de schaduw.  De zon brandt ongemeen hard.

Na Yellow Rock volgt eigenlijk het mooiste stuk Cottonwood Canyon Road, onder meer als we door de Cottonwood Narrows rijden, richting Grosvenor Arch.



We laten niet na om met volle teugen van de omgeving en de gekleurde rotsen te genieten.


Onze laatste halte voor vandaag is dus Grosvenor Arch.  Een heel mooie boog in zandsteen die eigenlijk, als we vanuit het juiste standpunt kijken, ook nog eens geflankeerd wordt door een kleinere en een nog veel kleinere arch.  Ook hier zorgt de maan, net zoals gisteren, weer voor wat extra.








We rijden het laatste stuk van de CCR, die op een bepaald moment (bij de afslag naar Kodachrome State Park) opnieuw geasfalteerd is.

We bereiken tenslotte de Scenic-12, die steevast een hoge plaats toegewezen krijgt in lijstjes van de mooiste Scenic Drives ter wereld.  Veruit het mooiste stuk zullen we echter binnen enkele dagen rijden op weg van Escalante naar Hanksville.  De Scenic 12 is immers het mooist tussen Escalante en
Torrey (Capitol Reef NP).

Het is tenslotte 20u als we bij het hotel aankomen, waar we heel lekker eten in het restaurant naast het hotel.


Het weer : wolkeloze hemel (zelfs geen wolkenplukje) en temperaturen tussen 20 en 25°C.  Zo warm hebben we in april in het Zuidwesten nog nooit gehad. 

Overnachting in Circle D
Aantal km gereden : 228

3 opmerkingen:

Unknown zei

Ik ben heel benieuwd naar de foto's en video's helaas ook geen berichtje bij een nieuw opgegeven email adres, dan maar via het AA forum op een rijtje 2014.
Gr. Ina

kalaman zei

sorry Ina, mijn fout. Ik had een HTML-code gebruikt van een vorige blog. Nu zou het moeten opgelost zijn.

Unknown zei

Wat een geweldige verhalen! Nog veel plezier.