Vandaag beleefden we één van de absolute hoogtepunten van al onze Zuidwest-reizen : Canaan Mountain en de White Domes. Wel een erg lastige hike, 12km en 700m constant klimmen, maar het was elke zweetdruppel meer dan waard.
In het plaatsje Hildale nemen we de dirt road Canaan Mountain Road. Die is, bij droge toestand, makkelijk te rijden alhoewel er wel heel diepe sporen in zijn. Maar met wat omzichtigheid moet dat zelfs mogelijk zijn met een gewone personenwagen.
--> bovenstaande video wordt weergegeven aan 1,5x de werkelijke snelheid <--
We vertrokken aan de trailhead om 10u20 en al heel vlug is er een fotomoment : The Eye of Heaven, een mooie arch hoog rechts in de rotswand.
Aanvankelijk is het pad helemaal niet lastig en heel goed te volgen. We lopen wel door diep zand en tussen struikgewas, maar er is niet echt veel hoogteverschil.
40 minuten na de start van de hike is er het eerste hoogtepunt van de dag : de "subway" : hier heeft de rivier de rotsen in een halve boog weg geërodeerd tot een aaneenschakeling van watervalletjes, halve rotsboog begroeid met allerlei kleine plantjes en een kabbelend beekje. We maken hier heel wat foto's van de watervalletjes en de begroeide rotsen.
Na 45minuten vertrekken we hier en we lopen links langs het watervalletje omhoog, waarbij het uitkijken is op de gladde, natte rotsen. Nu gaat het pad vrij steil omhoog langs de linkerkant van de canyon. We klimmen onafgebroken om een hoogteverschil van 700m te overwinnen. Niet van de poes, ook al omdat we voortdurend in de zon lopen.
Het verveelt echter geen moment dankzij de mooie omgeving.
Het pad staat nergens aangeduid maar is vrij goed te volgen.
Soms is het echt lastig klauteren over hoge rotsen en we hebben dan ook meer dan eens elkaars hulp nodig om een hindernis te overwinnen.
Na heel wat klim- en klauterwerk komen we bij een volgend herkenningspunt : Top Rock, een soort platte hoodoo bestaande uit verschillende lagen en van waar men dit uitzicht heeft.
Vooraleer men hiervan geniet is het van cruciaal belang om hier ofwel de GPS-coördinaten vast te
leggen ofwel om één of ander markeerpunt aan te brengen zodat men het pad
terugvindt om later op de dag terug naar beneden te gaan. Het is immers, bij de terugkeer, niet evident om dat juiste pad terug te vinden.
Toen wij er waren stond deze cairn er :
De uitzichten van hieruit zijn bijzonder mooi. We kijken op de rood/witte rotsen aan de overkant van de canyon, maar vooral op de nog mooiere bergflank aan de linkerkant.
Vanaf hier heeft men absoluut een GPS nodig om de hike verder te zetten. De sporen van het pad verdwijnen al heel snel, ook al omdat we door laag struikgewas lopen.
Iets verder beginnen we op slickrock te lopen wat het al helemaal onmogelijk maakt om eerdere sporen te zien.
De omgeving is hier bijzonder mooi met vooral aan de rechterkant de ene mooie gekleurde rotsstructuur na de andere. Het doet ons meteen denken aan de Coyote Buttes North in de omgeving van The Wave. De rotsen bestaan hier ook uit lagen van dieprode kleur, afgewisseld met wit.
We lopen hier ook een lang stuk door een wash. Er is hier weinig hoogteverschil, maar het diepe zand maakt het stappen niet echt makkelijk.
Hier en daar staan er ook nog kleine plasjes water.
We beginnen opnieuw te klimmen, voornamelijk op slickrock, en de omgeving wordt nóg mooier en de kleuren meer en meer uitgesproken.
Overal diezelfde rood/witte rotsen met "Wave-achtige" lijnen zoals bij oa de Coyote Buttes die geweldig afsteken tegen de azuurblauwe lucht. De vegetatie vermindert ook duidelijk en we lopen nu ononderbroken op slickrock. Dat
loopt heel makkelijk, maar de hellingsgraad gaat ook, net zoals de
hartslag, opnieuw de hoogte in.
We komen bij heel mooi gekleurde witte rotsen, met daarin gele strepen.
En dan zien we ineens de White Domes voor ons opdoemen. Wat een beeld om die helwitte rotsen, in diverse structuren tegen de diepblauwe lucht te zien contrasteren.
We moeten nog een stukje klimmen want we weten dat er helemaal op de top nog een beloning wacht : de rode torens van Zion NP.
De laatste meters lopen vrij makkelijk en bijna boven kijken we nog eens achterom.
en dan...wauw...wat een fenomenaal uitzicht : we zien Zion NP helemaal aan onze voeten liggen, met daarachter nog besneeuwde bergtoppen om het plaatje compleet te maken.
Kunnen we op een betere/mooiere plek onze lunch eten? Info : het is inmiddels 13u30 en we zitten op een hoogte van 2108m.
Overal waar we rond ons kijken zien we prachtige landschappen en we catalogeren op dit ogenblijk al deze hike bij de absolute hoogtepunten van al onze Zuidwest-reizen. Niet enkel dit eindpunt, maar eigenlijk de volledige beklimming tot bij de White Domes.
We blijven hier heel lang en nemen heel wat foto's. Niet enkel van de White Domes, maar ook van Zion en heel mooie rotsvormen in de omgeving. De maan op de achtergrond zorgt voor nog wat extra.
Overal waar we kijken zien we de prachtigste rotsstructuren met als het ware gekleurde aders die de mooiste lijnen trekken.
We gaan nog even op zoek naar bijzondere rotsvormen en worden zelfs geholpen door...de maan.
Uiteraard hebben we DJI meegenomen en we maken nog enkele schitterende beelden van de White Domes en omgeving.
Nog een laatste keer rondlopen en genieten van al dat moois. Door de zakkende zon worden de kleuren nog warmer.
Het is inmiddels 16u10 geworden als we de terugweg aanvatten.
Uiteraard loopt dit, in dalende lijn, heel wat vlotter en amper 40 minuten later staan we al opnieuw bij de subway.
Hier maken we ook nog luchtbeelden met de DJI.
Na zowat een halfuurtje vertrekken we opnieuw en we komen tenslotte om 17u50 terug bij de auto en als we nog 1x achterom kijken zien we eigenlijk wat we een ganse dag gezien hebben : een schitterend uitzicht.
We hebben van de ganse dag enkel nog een koppel gezien bij de subway, maar die zijn we later nergens meer tegengekomen. Voor de rest waren we dus voortdurend helemaal alleen, enkel omringd door een prachtige natuur.
Woorden schieten eigenlijk te kort om deze hike te beschrijven. Absoluut de mooiste die we ooit gedaan hebben in het Zuidwesten.
Op
EveryTrail staat onze volledige hike inclusief (niet de beste, want louter ter oriëntatie) foto's.
We rijden opnieuw door Hildale waarbij het opvalt welke bijzonder sfeer er hier hangt. Hildale is immers een mormonendorp en alle huizen zijn omheind met hoge muren. Als er al eens een poort openstaat zien we vooral...talloze auto's (zo veel auto's bij elk huis hebben we nog nergens gezien). Heel kort zien we ook een vrouw in de typische klederdracht met lange rokken en een witte kraag. Voor de rest zien we helemaal niemand...precies een uitgestorven dorp of, zoals het in werkelijkheid is, een bijzonder gesloten gemeenschap die geen pottenkijkers duldt in onder andere hun polygamie.
Na een uurtje komen we aan in Kanab waar we gaan eten bij Rocking V, ons favoriete restaurant in Kanab.
Als we terug in het hotel zijn hebben we nog een heel aangename babbel op de kamer van 2 fijne Alles-Amerika-forumleden, Wim en Lydia. Ze hebben deze morgen the lottery gewonnen voor The Wave en zijn uiteraard, volkomen terecht, in de wolken.
Omdat wij er vorig jaar 2x geweest zijn kunnen we nog heel wat tips geven en ze downloaden ook onze route van EveryTrail. Er is daar in de buurt immers heel wat meer te zien dan enkel The Wave.
Een speciaal woordje van dank gaat vandaag naar Ivon die mij enkele maanden geleden een mail stuurde en mij wees op het bestaan van "een White Wave" in de buurt van Canaan Mountain. Een plek waar ik nog nooit van gehoord/gelezen had. Na wat opzoekwerk op diverse fora en mails naar Amerikaanse vrienden kwam ik bij Water Canyon - White Domes terecht. Zonder Ivon was er vandaag echter geen schitterende dag geweest naar de White Domes. Bedankt, Ivon !
Het weer : wolkeloze, staalblauwe lucht. Soms werden we op onze wenken bediend met enkele "fotografenwolkjes". Temperatuur rond de 20°C.
Overnachting in Victorian Inn
Aantal km gereden : 126
). 
